غزل چابخانه
هوالجمیل
جام شفا و شفاعت
حال و هوای معنوی
چایخانه ات
پروانه وار می
بَرَدَم تا به خانه ات
مثل کبوتران خوش
اقبال بام تو
این دل گرفته باز،
رضا جان، بهانه ات
روح غریب و زخمی
و بی جان پناه من
از آهوان دشت گرفته
نشانه ات
دورست گرچه جسم
من از بارگاه تو
جانم ولی عجین
شده در آستانه ات
یک استکان چای
تو یک شُرب ساده نیست
جام شفاعت است
و شِفا، از خزانه ات
در استکان چای
تو، حق جای داده است
دریای جود و عاطفهٔ
بیکرانه ات
جای توسل است و
تَوَلّا و عرض حال
این فرش چایخانه
چنان عرش خانه ات
ایران چو گشته
مظهر قرآن و اهلبیت
یا رب بده به آن،
نِعَم جاودانه ات
والسلام
محمد حسین صادقی،
زرقان، ۲۰
اسفند ۱۴۰۲
بمناسبت احداث
یکی از چهل و چهار چایخانه حضرت رضا (ع) در زادگاه باستانی و شهید پرورم زرقان فارس.
